sanne in bali: verkeerscapriolen

met een verblijf van een kleine drie weken in bali op zak, ga ik niet pretenderen een kenner te zijn van het indonesische land. dat houdt mij echter totaal niet tegen om een kritisch oog te werpen op de balinese samenleving.

in deze post laat ik mijn licht schijnen op het verkeer in bali. en “verkeer” bedoel ik in de meest organische, meest simplistische zin van het woord, namelijk “het zich bewegen of het vervoer van personen”. want in bali kent men geen verkeersregels, nee, men kent weinig regels tout court, true, maar al zéker geen verkeersregels.

aangezien de autoreis van noord-bali naar zuid-bali gemiddeld 3u478989898998 duurde, en wij deze weg een tiental keer hebben afgelegd, heb ik meer dan voldoende tijd gehad om te overpeinzen wat de oorzaak is van de complete verkeershel in bali. de verkeersborden zijn volgens mij het pijnpunt.

om te beginnen zijn er maar drie verkeersborden die we meer als 2 keer zijn tegengekomen:

(psssst, zoek de aapjes!)

en hoewel deze borden zeker kunnen dienen als een uiterst minieme indicatie voor wat er op de weg nog komen gaat, moest ik vaststellen dat ze geenszins de ware ernst van de komende verkeerssituatie weergeven. ik stel voor de volgende borden in te voeren om aan dit probleem te verhelpen:

bovendien ontbreken er nog enkele belangrijke verkeersborden die het balinees verkeer aanzienlijk veiliger zouden kunnen maken voor menig toerist, namelijk:

met deze bijdrage aan een betere en veiligere wereld, in de vorm van enkele goedbedoelde tips voor de balinese minister van verkeer, ga ik deze post afronden.